Overmatig zweten (hyperhydrosis)

Overmatig zweten — of hyperhidrose — wordt gekenmerkt door een buitensporige zweetproductie die niet in verhouding staat tot de lichaamstemperatuur, omgevingstemperatuur of fysieke inspanning. Het gaat doorgaans om een lokale vormdie zich beperkt tot bepaalde zones zoals de oksels, handpalmen, voetzolen of het voorhoofd.
In tegenstelling tot normaal zweten treedt hyperhidrose vaak op in rust, bij normale temperaturen, of zonder duidelijke trigger. De klachten kunnen continu aanwezig zijn of in golven optreden, en worden zelden beïnvloed door externe factoren zoals warmte of stress alleen.

Veel patiënten herkennen overmatig zweten aan:

• Aanhoudend zweten in één specifieke zone, zelfs bij rust of koelte
• Zichtbare zweetvlekken of vochtige handen/voeten zonder fysieke inspanning
• Belemmeringen bij sociale interactie (bv. hand geven, kledingkeuze)
• Regelmatige noodzaak tot omkleden, extra hygiëne of vermijdingsgedrag
• Geen verbetering bij klassieke deodorants of verzorgingsproducten

Hoewel de aandoening medisch goedaardig is, kan ze een aanzienlijke impact hebben op het dagelijks functioneren en het psychosociaal welzijn.

Overmatig zweten — ook wel hyperhidrose genoemd — ontstaat wanneer de zweetklieren frequenter of intenser worden geactiveerd dan nodig is voor een normale temperatuurregeling. Dit gebeurt onder invloed van zenuwprikkels die de zweetklieren aanzetten tot productie, zelfs in situaties zonder fysieke inspanning, verhoogde temperatuur of stress.

Er zijn twee hoofdvormen van hyperhidrose:

• Primaire (idiopathische) hyperhidrose

  Hierbij is er sprake van een aangeboren overactiviteit van de zenuwverbindingen naar de zweetklieren, meestal in specifieke zones zoals de oksels, handpalmen of voetzolen. De exacte oorzaak is niet altijd gekend, maar er is vaak een genetische component. Deze vorm ontstaat meestal vóór de leeftijd van 25 en is niet gelinkt aan onderliggende ziekten.

• Secundaire hyperhidrose

  In dit geval is de overmatige zweetproductie het gevolg van een onderliggende medische aandoening, hormonale schommelingen of medicatie. Denk bijvoorbeeld aan schildklieraandoeningen, diabetes, obesitas, menopauze of bepaalde antidepressiva. Deze vorm is doorgaans gegeneraliseerd (over het hele lichaam) en kan op latere leeftijd ontstaan.

Tijdens het consult maken onze artsen een onderscheid tussen deze vormen, zodat de behandeling gericht kan worden afgestemd op uw klachtenpatroon en medische voorgeschiedenis.